Recensie: Ars Musica brengt een spannend verhaal

Het Orkest Ars Musica en dirigent Patrick van der Linden kunnen het publiek op een ontspannen manier mee op reis nemen door de wereld van de muziek. De musici zijn bezig met het Project Felix 2022-2029. Na het deel Fantastische Felix wordt momenteel deel 2 Wonderkind Felix gebracht tijdens een tournee door heel Nederland. Vrijdag 27 oktober bewezen de musici van Ars Musica in de Zeeuwse Concertzaal in Middelburg dat ze een spannend verhaal kunnen vertellen over de jeugdjaren van Felix Mendelssohn-Bartholdy.

 

Tussen de werken door wordt een tekst gesproken door sopraan Nanette Mans. Ik ga hier niet verklappen wat er allemaal gezegd wordt, maar het geeft de toeschouwer een prima beeld van de componist die door velen als een wonderkind werd gezien. Wat ik veel belangrijker vind is dat Ars Musica op een natuurlijke en ontspannen manier kans ziet een geweldige interactie met het publiek te ontwikkelen. Het vertelconcert is goed geregisseerd en het plezier van samen musiceren spat ervan af.

 

Het programma is knap opgebouwd en geeft een beeld van Mendelssohn als wonderkind, de jongen die beïnvloed werd door grootheden als Beethoven en Mozart, de tiener die zijn eigen stijl ontwikkelde en al heel vroeg een ‘volwassen’ compositie vol verrassingen schreef.

 

In de balletmuziek Ouverture Die Geschöpfe des Prometheus van Beethoven was de balans tussen de strijkers en blazers niet helemaal in evenwicht, het robuuste karakter kwam wel flink uit de verf. In de concertaria Exsultate, jubilate van Mozart miste ik jubelende interpretatie van de legendarische sopranen Maria Stader en Barbera Bonney. Nanette Mans staat aan het begin van haar carrière. Zij zingt ontspannen en toch intens. Zij construeert de loopjes, trillers en versieringen zeer nauwkeurig. Deze ‘concertaria’ met een vrolijke en optimistische inbreng van de hobo, kent jubelende passages, nostalgie en een vreugdevol besluit in het Alleluja. Een aaneenschakeling van emoties, die uit moet komen in de interpretatie. Aan de nodige soepelheid en frasering moet nog meer gewerkt worden. In lied Ave Maris Stella was de expressie duidelijker en losser. Mans zingt zonder zich te forceren, met iets meer ademsteun zullen de aria’s en andere vocale werken meer glans en volume krijgen, zodat deze sopraan (nog) meer zal schitteren.

 

Knap was dat Ars Musica de verschillen tussen de vroege Sinfonia’s voor strijkers en de Symfonieën belichtte. Tussen Sinfonia 10 en Symfonie 1 ligt maar één jaar. Mendelssohn componeerde deze werken in 1823 en in 1824. Juist de rijkere instrumentatie kwam goed over. In de Sinfonia kwamen de effecten en het jeugdige elan goed uit en in Symfonie1 in c gingen de musici (zoals Mendelssohn het gewild heeft) helemaal los. Te horen was de mooie menging van de strijkers en de blazers en opvallend was de gedreven inzet en de verzorging van fraseringen. De inbreng van de houtblazers in het contrastrijke Andante was overtuigend en het contrapuntische karakter van het Menuet kwam helder over. Ars Musica dreef de spanning op en door de regie (eerste en slotdeel in een open vorm opstelling en uit het hoofd gespeeld, en de middendelen in een gesloten orkest opstelling) zorgde voor een aangename wisselwerking tussen orkest en publiek. Het slotdeel klinkt als een eerbetoon aan Mozart.

 

Het hele programma dat Ars Musica brengt, is een eerbetoon aan Felix Mendelssohn.