Interessant recital met Mozart pareltjes

De Werkgroep Muziek (Incanto) en het Koninklijk Genootschap der Wetenschappen Middelburg presenteren een reeks Oude Muziekconcerten in samenwerking met de Zeeuwse Concertzaal Middelburg. De programmatie is interessant en het publiek kan genieten van geweldige musici en verrassende vertolkingen van muzikale pareltjes.

Een recensie van Jeanette Vergouwen-de Caluwe

Zondag 16 februari trad Musica Amphion op met een heel apart Mozartrecital. Musica Amphion is opgericht in 1993 door Pieter-Jan Belder. De leden: Rie Kumura (viool), Femke Huizinga (altviool), Evan Buttar (cello) en Pieter-Jan Belder (pianoforte) voeren kamermuziek uit de 17de en 18de eeuw uit op originele instrumenten. 

Dat deze instrumenten erg gevoelig zijn voor temperatuurswisselingen was duidelijk tijdens dit recital. Er moest regelmatig gestemd worden. Op zich geen bezwaar, maar het was wel jammer dat het openingsdeel Allegro van het Klavierkwartet in g KV 475 een beetje de mist inging, omdat de afstemming niet helemaal goed was. Vooral de te scherpe klank van de viool intoneerde niet goed met de andere instrumenten.

Het is overigens geweldig dat deze pianokwartetten (minipianoconcertjes; minder briljant maar muzikaal heel interessant) gespeeld werden. Juist de intimiteit van deze muziek ontroert.

Mozart schreef de twee kwartetten voor piano en strijkers in 1785, in de periode dat hij ook de opera Le Nozze di Figaro componeerde. De pianopartij is vrij moeilijk en de strijkers doen veel meer dan ‘begeleiden’. Kamermuziek van de bovenste plank dus.

Het Andante uit KV 475 was na een grondige stemming meer in balans. Na de serene intro van de pianoforte kwam de geladen, ietwat trieste sfeer, mooi over met prachtige dialogen tussen de instrumenten. In het Rondo hoorde je ook de humor à la Mozart, dit deel is melodisch rijk en klinkt vitaal. Knap vond ik dat de toetsenist een lange rust inlaste tussen de coupletten en het refrein en daarom klonk de dissonant extra verrassend net voor de coda, die accelerando naar het slotakkoord leidde.

Als brug tussen de twee klavierkwartetten werd Fantasia in c KV 475 gespeeld, een pianosolo die Mozart in 1785 in Wenen schreef. Het langzame begindeel klonk subtiel, daarna volgden lyrische en dynamische passages. Pieter-Jan Belder vertolkte de snelle loopjes sprankelend en de melodielijnen kwamen dromerig over. Een echte Mozart compositie met vele nootjes, modulaties en virtuoze frasen, die als een sprookjesachtige vertelling overkwam.

Klavierkwartet in Es KV 493, waarin de cello een veel interessante inbreng krijgt, begon net als het weer mistig en dromerig, waarna de muziek energieker klonk en er als het ware een zonnetje merkbaar werd. Na dit vlot gespeelde Allegro kwam het meer gevoelige middendeel Larghetto zacht en weemoedig over. De modulaties en ook de goede frasering zorgde voor een weldadige rust. In het Allegretto dialogeerden de musici opvallend mooi. De koraalpassage die eerst door de strijkers en daarna heel apart door de pianoforte werd herhaald, was een hoogtepunt. Dit werk van Mozart met een onovertroffen dichtheid, subtiliteit en originaliteit te mogen beluisteren is een voorrecht. Dankzij dit Incantoconcert zijn de liefhebbers van Oude Muziek weer een ervaring rijker geworden.

Terug naar overzicht